viernes, 2 de septiembre de 2011

SOLTANDO LASTRE

Non me gusta a xente que me rouba a confianza sin lla ofrecer.
Non me gusta quedar cos soños sin tentar cumprir.
Esperar unha chamada,unha resposta,unha boa noticia...e que tarde!!!
Nin que xoguen as agachadas sin saber con quen estou xogando.
Despertarme dun pesadelo chorando.
Que me engadan o que non fixen.
Respirar o aire que xa está usado.
Aborrezo madrugar cando escuito a choiva bater.
Non me gusta que me insistan cando teño o día de "non quero".
Non me gusta que me resten no aprecio.
No teléfono "perdone no le he entendido",síntome parva falando cunha máquina.
Que me fuchiquen no embigo.(T.R)
Morrer de sede e que a botella esté fóra da neveira.
O cura cando nunha voda sermonea falando de amor.
Deitarme cedo,sinto como si perdera tempo de vida.
Nas comidas familiares que ningún home se moleste en votar unha man
Despóis da ducha,os gallumbos no chan e os pelos arriquichados por todas partes.
Que me coman a ourella.
Nos concertos,que se me poñan diante os máis altos ca min.
Pensar que uns morren de fame por non ter un anaco de pan e outros despilfarran en armamento.
Que me pidan explicacións do que fago ou deixo de facer.
Todo o que se relacione cunha gaivota.
Que insistan en que a matanza anual de focas "é humanitaria,sostible e que está monitorada dende preto" cando tan so é con fins comerciais.
As que visten con pel de "zorra".
Os que no nome do progreso destrúen a natureza.(I.I.V.)
Os fachas que presumen de liberales.
Que os protagonistas das pelis morran.
A xente que pensa que desbastarse nas noites de pasote é algo heróico.(M.J.)
Os que acuden os domingos a iglesia e os luns son peor que Satanás.
A humillación dos toros e de calquer outro animal.
As guerras entre grandes potencias e pobres miserables,entre xente que se ama,por motivos relixiosos,avaricia,egoísmo e ningunha empatía.
Os que non saben apreciar o rica e fermosa que é a nosa cultura tradicional e a desprecian.
Todo aquel que non se sinte afortunado de ter unha boa vida por que moitas persoas viven ou mais ben sobreviven bastante peor ca nos.

Seguro que aínda me quedan atrás moitas máis cousas que me aborrecen,que non me gustan e que preferiría que nunca existiran máis arriando este lastre xa me sinto algo máis lixeira.